Zbyt odważna myśl. Coś z czasów kawiarni. Chwile, w których myśli mogły swobodnie płynąć.
- Witaj? Popescu są. Od Komisji Zatwierdzającej Poranki Kakaowe. Czy jesteś na tyle uprzejmy, aby powiedzieć nam, czy masz taki poranek?
- Odwal się, E.!
- Masz! Ce'aci?
- Wyjątkowe. Co chcesz?
- Idziesz dziś wieczorem na koncert?
- Nie mogę, złamałem kręgosłup. W zbyt odważnej myśli.
- Ceeee ???
- Może, chłopcze, potrzebujesz wizyty u okultysty. Rekwizytorzy na około dwie minuty zastąpili baner z nim „dialogiem”, na którym jest napisany dużymi literami, dla takich jak Ty - MONOLO G.Co to ja mówiłem? Ach, tak. Jak złamałem kręgosłup.
Kawiarnia.
Pytanie dla moich czytelników nie istnieje. Zawsze możesz przerwać myśli szkieletowych zbyt śmiała? Ktoś powrotem krzyk protestu: Huoo! Bluff!
Ok, ok. I nie wiem, czy to jest zepsuty. Jury obraduje na kilka godzin. Czy to jest dobry czy zły znak? Może to tylko reumatyzm i dlatego boli. Bla, bla, bla ...
A Zbyt Śmiała Myśl powiedziała: „Co by było, gdybyśmy on i ja byli więcej niż dwojgiem nieznajomych, którzy od czasu do czasu siadają zmęczyć się na tej samej ławce, w tym samym parku?”.
Myśli zbyt śmiały pochodzi z rodziny bardzo duże. Jeden z jego braci, aby zapytać w wieczór dawno temu:
- Czy ten Człowiek, o którym pradziadek powiedział, naprawdę istnieje?
- Który? - powiedział z zaciekawieniem Zbyt Odważna Myśl.
- Ala. O czym zawsze mówi. Jest mężczyzną jak wszyscy mężczyźni, ale nie do końca.
- "Człowiek jak wszyscy ludzie, ale nie do końca" ?? !!
- Tak. Czy masz czas? Jest dużo do powiedzenia
„Tak, tak,” odpowiedział Zbyt Odważna Myśl, przyciągając swoje krzesło bliżej krzesła brata.
- Ten człowiek wie, jak być. Rozumiesz? Mówię ci, że to wspaniała rzecz. Wie, jak krzyczeć, że jest. Ten człowiek kocha swój czas. Wie tylko, jak to zrobić. A czy wiesz, która godzina to wtedy? Zamrażać! Tak, tak, nie patrz tak na mnie. Jest lodowato. Zaskoczenia, pożądania tych lodów. Zegary przestają tykać. Hałasy są zawstydzone. A ludzie wokół mnie utknęli tam, gdzie są, bez macwiedziałby, że… Hej! Hej! Co robisz? Gdzie idziesz?
Podczas prostowania rzucili się do drzwi, myśląc zbyt śmiałe odpowiedział:
- Idę do niej. Chcę prosić o pozwolenie na wydostanie się stąd. A jeśli mi nie pozwoli, nadal wyjdę.
- Zostać! Nie! Wysłuchaj mnie! Nie jesteś gotowy, aby stać się… prawdziwym ..
Ale on już nie był... On też już nie był macbyłby zbyt śmiały czyn. Pobiegł tak szybko do Tego Człowieka, że potknął się o próg i pozostał tam, między dwoma światami, bezwładny.
Zgromadziło ono kurzu na później. Na owinięte w łzach, nie jest zimno, i umieścić go na półce w środku, gdzie spokojny sen zbyt śmiałe myśli.
